Ιστορία της Πέτρας

Το χτίσιμο στεγνής πέτρας είναι η παλαιότερη μορφή χτισίματος στην ιστορία των ανθρώπινων κατασκευών.

Ιστορικά η τέχνη του χτισίματος, περνούσε από γενιά σε γενιά μέσα στις ελληνικές οικογένειες .

Τα πέτρινα κτίσματα κυριαρχούν στα περισσότερα μέρη της Ελλάδος, στην Ηπειρωτική Ελλάδα, στην Πελοπόννησο, στην Μακεδονία και στην νησιωτική Ελλάδα .

 

Οι μάστορες ή «καλφάδες» έχτιζαν σπίτια , εκκλησίες, γέφυρες, μύλους , υδραγωγεία , και κάθε είδους κατασκευή εντός των παραδοσιακών οικισμών.

Τα σχέδια της δόμησης ακολουθούσαν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της κάθε περιοχής.

 

Από τους τεχνίτες το ψηλότερο μεροκάματο το είχαν οι «πελεκάνοι».

Οι πελεκάνοι ήξεραν πολύ καλά τις απαιτήσεις της κάθε πέτρας και πως να την χειριστούν.

Οι κατασκευές τους αποτελούν ακόμη και στις μέρες μας διαχρονικά αριστουργήματα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι μάστορες δούλευαν ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, που πολλές φορές έφτανε τα 80 τους χρόνια.

 

Έθιμα των μαστόρων

Όταν οι «πετράδες» τελείωναν το σκάψιμο των θεμελίων της κατασκευής που οικοδομούσαν , την ώρα που τοποθετούσαν το πρώτο αγκωνάρι , σφάζανε ένα ζώο για το καλό.

Συνήθως έσφαζαν έναν κόκορα. Πολλές φορές , έσφαζαν τέσσερις κόκορες, στις τέσσερις γωνιές του σπιτιού, για να στεριώσει καλύτερα.

 

Οι Ηπειρώτες ¨πετράδες¨, θεωρούταν, οι καλύτεροι τεχνίτες στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια.

Η τεχνική τους, είχε διαδοθεί σε όλες τις περιοχές και τα έργα τους, κοσμούσαν και κοσμούν επί αιώνες τα χωριά και τις πόλεις μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τους "πετράδες", τους αποκαλούσαν,

"οι ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ".

 

Τόσο οι ντόπιοι , όσο και οι Τούρκοι , τους υπολήπτονταν και τους σεβόντουσαν . Κινιόντουσαν ελεύθερα και την ευθύνη της ζωής τους την είχαν οι τοπικοί άρχοντες, μπέηδες και αγάδες, εξαιτίας της ιδιαίτερης ειδίκευσής τους.

Το ωράριο εργασίας τους ήταν εξαντλητικό για αυτό και όλοι τους ήταν ξερακιανοί, αδύνατοι, ηλιοκαμένοι…σπαθάτοι.

Εκείνη την εποχή , οι "Πετράδες" κατείχαν τις «τέχνες των τεχνών», δηλαδή την δόμηση και την αρχιτεκτονική.

Ήταν οι τεχνίτες που δημιουργούσαν την ανάπτυξη και την ευημερία του κάθε τόπου. Γεφύρια Μονότοξα, δίτοξα, πολύτοξα , οικίες , δημόσια κτίρια , υδραγωγεία ,

πλατείες , εκκλησίες, και τόσα άλλα δημιουργήματα που σηματοδοτούν την παράδοση του τόπου μας.